CUAN S'AMORTE D'O SOL A LUZ ZAGUERA
Cuan s'amorte d'o sol a luz zaguera
igual como s'esfá la nieu morena,
entre toz (chuntos toz á una, á ixena)
-nabata albondonata en una glera-
apedecaz-me en tierra duradera
astí alto en a quiesta Bal de Tena
(astí en do afonda tanta bena
a tierra me será, bisé, lixera...).
Yo quiero chazer chustamén en do
a mía luenga -brempa pasachera-
naxió, prenió, fazió flors e... morió.
Silabas, flors fugazes d'almendrera,
que sólo que entre diens a boz dizió.
O buxo reberdexe, persebera...
igual como s'esfá la nieu morena,
entre toz (chuntos toz á una, á ixena)
-nabata albondonata en una glera-
apedecaz-me en tierra duradera
astí alto en a quiesta Bal de Tena
(astí en do afonda tanta bena
a tierra me será, bisé, lixera...).
Yo quiero chazer chustamén en do
a mía luenga -brempa pasachera-
naxió, prenió, fazió flors e... morió.
Silabas, flors fugazes d'almendrera,
que sólo que entre diens a boz dizió.
O buxo reberdexe, persebera...
Chusé Inazio Nabarro, Sonetos d'amor e guambra, Uesca, Pucofara, 2001. p. 74.
No hay comentarios:
Publicar un comentario