domingo, 11 de enero de 2009

O Castiello de Montaragón

En muitas ocasions nos quexamos -con tota la razón- de l'abandono d'o patrimonio lingüistico aragonés y, más que más, que no se faiga cosa dende o Gubierno. Bi ha atra mena de patrimonio que ye caminando de puntetas tamién -a sobrefaxo pero con firme aduya- por ixa endrezera.
O castiello data d'o sieglo XI (1086-1089), cuan Sancho Ramírez, Rei d'Aragón, dezide de conquistar Uesca y pa ixo se construye o Castiello de Montaragón-Montearagón. Pero lo suenio de Sancho Ramírez lo cumplió lo suyo fillo Pietro I, en l'año 1096.

Montaragón tamién fue monesterio, estando un d'os más ricos y poderosos ta par d'alabez. Diz que antes más bi abió uns claustros, d'os que no ha quedato ni un sacre, como tampoco no quedará ni un sacre de tot o que encara i queda.

Ye un castiello que o millor que tien son as ambistas dende lexos (tamién son prou buenas as ambistas de Guara y d'os Perineus), porque malas que i dentras nomás se i bei que abandono por toz os puestos (encara que bi ha un siñal que diz que s'apatrusquiará con 500.000 €, y un atro cartel que diz que ye patrozinato con fondos europeus). Cal aclarir que se cremó gran parte en o sieglo XIX.

Se podeba aprobeitar -como s'ha feito en Lobarre- y fer d'o castiello, en a mida d'o posible, un instrumento de turismos y foco economico.

Pero, en realidá, dende fa muito tiempo, no se i bei dengún traste de treballo, ni tarabidaus, ni cosa. Sí que bi ha barzotas que bien luego no dexarán ni an arribar-ie.

O que debería d'estar un siñal identitario de Uesca -y d'Aragón- no ye que os restos d'unas futuras enruenas de cuatre paretes que talmén cayerán...










2 comentarios:

Chabier Lozano dijo...

Nunca no i soi estato en dentro, e viyer-lo dende la carretera pues bien a menuto, pero m'acuerdo una vez que baixabe cara Zaragoza bien luego de maitins -como siempre con prisa- e me penó de no llevar la camara dencima perque i heba una luna plena sobre el castiello (castiecho en la toponimia belsetana) que feba goyo de mirar-la. Una altra vez será.
Sobre el que comentas d'el patrimonio, tanto material como inmaterial, pues la desidia d'es nuestros gobernants ye penible, pro que ye car, pero que no se gasten tantas perras en asesors u en tantas altras cosas escandalosas. No sé se yes estato nunca en Otal, per meter un ixemplo, pero que se deixen espaldar ixa ilesia ye pa llevar-los ta'l chuzgato. Salut.

Onset dijo...

En ixo coinzidimos, as ambistas son bien bonicas, pero en drento ye prou abandonato y mesmo cal parar cuenta. A chen no i ban. Fa duelo de beyer que un castiello que se podeba combertir en una ferramienta de turismo y se podeban fer servicios (bel bar, restaurán, museu u quemisió); pero en iste país son asinas.
No soi estato en Otal pero conoxco belatro caso parexito.
O que no da votos no interesa.