jueves, 20 de agosto de 2009

100

Diz que as fornigas son unas grans treballaderas: no bi ha garra duda. En que beis un forniguero paras cuenta d'os milars de fornigas que ne b'ha. Totas son treballando, saben t'án ban, qué han de fer, cuál ye o suyo paper... tot. Qué cherarquía tan complicata y de bez tan senzilleta! (biologos d'o mundo, estudiaz a las fornigas!). Cuántas fornigas no ne b'abrá? Millons y millons. Si fuesen grans como elefans ya dominarían o mundo.

Y qué fa un onso parlando de fornigas? O caso ye que con ista que escribimos en femos 100 dentratas. Y pensaba que cada dentrata ye como una forniga: una forniga que ha feito lo suyo treballo (altra cosa ye si l'ha feito bien u mal). Encara que cal reconoxer que soi menos treballador que a forniga más fenianta de totas as fornigas.

100 dentratas talmén sigan muitas u talmén sigan poquetas: bes-te-ne a saber. O importán ye que cada una d'ellas, como as fornigas, dixen o suyo rastro de treballo...











5 comentarios:

Chabier Lozano dijo...

Pues enhorabuena per las cien entratas, ya fa días que yo las pasé, pero la verdat ye que las mías entratas son més simples, un par de fotos e cuatre fateras. Salut e a per las 200.

"O zagal de Molinero l'arco" dijo...

Norabuena y a continar blogiando.

Onset dijo...

Grazias, compañers. Estoi que me queda muito pa pillar-tos en nº de dentratas (soi o zaguer d'a tresena: Felqueral, Nabatiando y Onsera). Busaltros sí que soz buenas fornigas treballaderas.
Por zierto, Felquera, te foi un encargo -si quiers y te baga- a beyer si puez fotografiar bel forniguero, fornigas treballando u soletas (os míos intentos amilloran muito poquet a poquet).
Felizidaz, Zagal, por os tuyos dos añez.

Chuan Chusé Bielsa Alquézar. dijo...

Ta yo que no son pocas zien dentratas... Y antiparti que os tuyos "posts" tienen tarcual enchundia, son muito intresans, a lo menos ta yo, ya que enzertamos en o respeto por a naturaleza y o intrés por as luengas minorizatas d'Aragón.

Blogs como lo tuyo (muito bien escrito) y atros creigo de berdá que fan muita onra en aragonés, que calen y que sin d'els muita chen intresata por a nuestra fabla no tenerba puntos de referenzia en o rete.

L'analochía qu'emplegas d'as fornigas m'ha cuacau asabelo. Ye berdá: poquet a poquet se puede ir muito, pero que muito luen. Con o que has escrito en o blog se poderba mesmo fer un libro bonico, anque no siga ixa la suya finalidá.

Un letor fidel dende as tierras zafumatas y crematas (¡pobres paisaches d'Aragón!) d'o Sur,

Chuan Chusé Bielsa

Onset dijo...

Grazias por as tuyas parolas, Chuan Chusé. Yo tamién te leigo. Continaremos como buenas fornigas treballando por a luenga y por toz os sers (como ixe poema de tu).